ام البنین کیست و چرا به او این لقب را دادند؟ ام البنین چه نسبتی با حضرت زهرا داشت
“ام البنین” نامی است که به شخصیت زنانه معروف در تاریخ اسلام داده شده است. این لقب به فاطمه بنت حزام الکلابیه معروف است که به عنوان همسر چهارمین خلیفهٔ اهل بیت، امام علی (ع) بوده است.
در میان زنان تاریخ اسلام، ام البنین به دلیل شرافت، صداقت، و مومن بودنش شناخته شده است. او به عنوان مادری بسیار مهربان و مومن برای فرزندانش، به ویژه امامان حسین، حسن، عباس و ذریحل، شناخته می‌شود.
در زندگی ام البنین، صفات مثبتی همچون صبر، تقوا، و فداکاری برجسته بوده است. پس از فوت همسرش امام علی (ع) در نبرد صفین، او به فرزندان و شجاعان اهل بیتش ایثار و حمایت بی‌قید و شرطی ارائه داد. وی با تمام وجود خود به تربیت و حمایت از فرزندان امام علی (ع) اختصاص داد و نقش بزرگی در حفظ میراث و ارزش‌های اهل بیت (ع) داشت.
لقب “ام البنین” به واسطه داشتن چهار پسر شجاع و غیرتمند به نام‌های عباس، عبدالله، جعفر و عثمان به عنوان امری از افتخارات این زن شجاع و فداکار به شمار می‌رود. ام البنین به خاطر تلاش‌ها و فداکاری‌هایش در حفظ خانواده اهل بیت و همچنین تربیت فرزندانش به مثالی از مادری با مروت و اخلاق برتر تبدیل شده است و به دلیل این ویژگی‌ها به وی لقب “ام البنین” داده شده است.
حضرت زهرا (س) دختر پیامبر اسلام و همسر امام علی (ع) بوده و نسبت به امام علی (ع) مادر چهار فرزند معصوم اهل بیت (ع) یعنی حضرت حسن (ع)، حضرت حسین (ع)، زین العابدین (ع) و فاطمه معصومه (س) هستند. اما ام البنین که همسر چهارمین امام شیعه بود، مادر چهار فرزند دیگر امام علی (ع)، یعنی عباس، عبدالله، جعفر و عثمان بن علی (ع) بود.
بنابراین، ام البنین نسبت به حضرت زهرا (س) خویشاوندی مستقیم ندارد و این دو شخصیت، هر یک نقش و مکان خاص خود را در تاریخ و زندگی اهل بیت داشته‌اند.